Yaklaşık 1 yıldır benim canım acayip sıkılıyor mesela; ne yapsam kendimi bulamıyorum. Uğraşlarım, eğlence kafalarım hep anlık oluyor ve bir usanmışlık var ki üstümde sormayın gitsin.
Asıl sıkı can dediğiniz bu değildir inşallah! 1 yıl süren can sıkıntısı mı olur?!..
Bayadır bir uğraş bulamıyorum kendime. Youtuber olmayı falan bile denedim bir ara, ama sarmadı (aslında iyi de gidiyordu galiba). Ondan da sıkıldım anlayacağınız. Yapmaktan sıkılmadığım tek bir şey olmadı şu kısacık ömrümde. Hobi edinmeye çalışıyorum, hayatıma bir yön verip felsefeler edinmeye çalışıyorum ama boş!
Ben de felsefe gaz yapıyor sanırım; bünye kabul etmiyor..
Geçenlerde bir zayıflama tutkusu beni bulmuştu mesela. Malumunuz 92 kg olunca kendime bir “STOP!” demeyi uygun görmüş, “kurbanlık koyun” sıfatından sonra da bu düşüncemi fiile geçirmiştim. Ben o fiili yılbaşında bozdum, hem de tam 3 gün! Hala dün fast food yerken yakaladım kendimi düşünün. Yapma, etme 20 gün ne güzel gidiyordun, ne oldu böyle? Diye soruyorum kendime. Hep bir bahane, yok “hastaydım” yok “zaman yoktu” yok “moralim bozuk” yok “ iş yerinde sorunlarım var”.
Kendini kandırma kızım, ondan da sıkıldın kabul et!
Ne yapsam ne etsem bir türlü dikiş tutturamıyorum. Çevreme bakıyorum, insanların ne güzel tutkuları var. Spora adamış kendini mesela, hayatını buna göre endekslemiş; harika yani bence. Birisi gezmeye odaklanmış, varını yoğunu yeni yerler keşfetmeye veriyor. Kendini çocuğuna adayanlar bile daha amaçlı geliyor bana. Ben ne yapıyorum, boş boş gün sayıyorum Cuma’ya ne kaldı diye. Günlerimi böyle saya saya öldürmeye çalışıyorum.
Başlı başına sorunum işim galiba benim. Bütün yaşam enerjimi ve ışığımı söndüren 1,5 yıldır çalıştığım şirket oldu. Eski benden eser kalmadı, bir anda ivme aşağı doğru kaydı. 2008’den bu yana 10 yıldır çalışıyorum, ama hiç buradaki kadar stres altında yıpranmamıştım. İşimi sevmiyorum, net problemim bu benim. Hani reklamlarda, dizilerde, orada burada insanlar anlatıyor ya “İşini aşka dönüştüren kazanır. İşini hobi olarak görürsen daha iyi hissedersin” vesaire. Hakikaten de öyle bence. Ben işimden nefret ediyorum. Sanat okumuşum, idari işler yapıyorum. Ne alakası var abi! “Ben burada niye varım?” Diye kendimi tabii ki sorgulamıyorum, Türkiye şartlarında kalkıp da mesleğimi icra etmemi beklemiyordunuz herhalde!
Acil değişim lazım. 2018 iyi gelecek, şöyle olacak böyle olacak diye atıp tutmakla olmuyor kızım.
Kaldır o koca kıçını da kendin için bir şeyler yap !
Yorumlar
0 comment