İlk çubuk yaklaşık 3.000 yıl önce Çinliler tarafından ortaya çıktı. Tahta çubuklar bambudan yapılmıştır. Başlangıçta, yemek pişirmek için tasarlandılar, zira yemek çevirmesi rahattı. Onların yardımları ile, sıcak yemekler yapan aşçıların ellerini yakma olasılığı azaldı. Çubuklar 38 cm uzunluğundaydı ve besin alımı için 25 cm'ye düşürüldü. Yakında bu gelenek Japonlar da dahil olmak üzere diğer ülkeler tarafından paylaşıldı. Japonya'da onlara Hashi adı verildi.
Japonlar, kaşık ve çatal kullanmaya devam etme niyetinde olmadıklarını söylüyor. Demir nesnelerini ağızlarına almayı beslenme aracı olarak istemeyen bir toplum. Çubuk daha doğal. Eskilerde tahta kaşık kullanılmış ve bu adetleri sürdürüyorlar.
Geleneksel olarak ahşap, bambu, selvi, akçaağaç, erik malzeme olarak kullanılır. Çerçeve yuvarlak veya kare olabilir. Bazen cila ve inci ile süslenirler. Yeni evlilere hediye olarak verilir. Yeni evliler bu armağanı minnetle kabul ediyorlar çünkü o bir birlik ve birlik sembolü. Geleneksel olarak, çubuk kişisel bir eşya olarak kabul edilir ve kullanımı için başka bir kişiye verilmesi kabul edilmez.
Tahta çubuklarla el hareketlerinin 40 hayati noktayı teşvik ettiğini fark etmişlerdir. Küçük parmağın, kişinin zihinsel gelişimi üzerinde olumlu bir etkisi vardır. Japonya'da çocuklar bir yaşına geldiğinde, çubukları doğru kullanmaları öğretilir. Bu sanatı erken yaşta öğrenen çocuklar, bir kaşık yiyeceklerini alan akranlarından daha hızlı büyürler.
Japonlar yalnızca bir yılda 30 milyardan fazla çubuk üretiyor. Çin ve Rusya'da hashi için ağaç alırlar.
Japonlar, çubukların özellikle iştahlı insanlar için gerekli olduğuna inanıyor. Çünkü kaşıkla yemek yemek daha rahattır, tahta çubuklarla yemek yiyen birisi lokmaları tutarken ağzındakini fazlasıyla çiğnemektedir. Yani, ağzınızdaki yiyecekler yutulmaz. Yedikten yaklaşık 15-20 dakika sonra, susuzluk hissi gelir ve vücudun artık yiyecek gerektirmez. Ek olarak, sindirim sistemi daha iyi sindirir.
Yorumlar
0 comment